Leczenie zaburzeń erekcji

Wielu uważa, że ​​zaburzenia erekcji i impotencja to synonimy. Jeśli mężczyzna cierpi na impotencję, nie jest w stanie odbyć stosunku. Osłabienie erekcji wiąże się z problemami z osiągnięciem erekcji. Tymczasem wczesne ustalenie dolegliwości takich jak ED, o ile nie jest wynikiem przewlekłych i trudnych do wyleczenia dolegliwości, może w większości przypadków w stosunkowo krótkim czasie przywrócić potencję. Jednak widoczne oznaki osłabienia płci męskiej są końcowym etapem choroby. Dlatego regularna wizyta u androloga lub urologa, dzięki której można wykryć problem, zanim się ujawni, to gwarancja długotrwałego i aktywnego życia seksualnego każdego mężczyzny.

Na tę chorobę cierpi 15% mężczyzn w wieku od 40 do 60 lat, co stanowi około 150 milionów ludzi na całym świecie. Lekarze przewidują, że pod wpływem różnych niekorzystnych czynników, w tym pogarszającej się sytuacji środowiskowej i niechęci mężczyzn do szukania na czas pomocy medycznej, za 15 lat liczba osób z takim werdyktem wzrośnie do 320 milionów. W międzyczasie zaburzenia erekcji nie tylko pozbawiają mężczyzn możliwości aktywnego uprawiania seksu, ale także przyczyniają się do rozwoju chorób sercowo-naczyniowych.

Niezdolność do erekcji występuje w 2 typach: organicznej i psychogennej.

Psychogenna niewydolność erekcji jest leczona przez seksuologów. Główną cechą jest jego gwałtowność i częstotliwość. Może to zależeć od konkretnych sytuacji (pierwsze spotkanie seksualne, nowy partner seksualny itd.). Problem ten jest bezpośrednio związany z ciągłymi sytuacjami stresowymi, depresjami, które występują u mężczyzny przed stosunkiem (ciąża, lęk przed infekcjami podczas stosunku). Inną przyczyną osłabienia erekcji jest psychologiczny lęk przed kontaktem seksualnym z kobietą. Pewnego razu, w młodym wieku, po porażce podczas pierwszego kontaktu seksualnego, mężczyzna traci pewność siebie, myśli, koncentruje się i dostosowuje do faktu, że wszystkie inne jego próby skazane są na fiasko. Takie naruszenia zwykle prowadzą do tego, że mężczyzna nie może utrzymać erekcji podczas seksu i może prowadzić do przedwczesnego wytrysku. Powikłanie to występuje z powodu jednorazowej koncentracji, a nie z powodu jakiegoś defektu funkcji seksualnych mężczyzny, co zwykle prowadzi do przedłużających się zaburzeń potencji. Charakterystyczną cechą psychologicznych zaburzeń funkcji erekcji jest utrzymywanie erekcji rano lub podczas snu lub podczas onanizmu, ale w innych przypadkach wystąpienie i utrzymanie tego stanu staje się problematyczne.

Jeśli chodzi o organiczne osłabienie erekcji, to wynika z substancji lub leków przyjmowanych przez ludzi. Mogą to być nie tylko alkohol i leki, ale preparaty medyczne obniżające ciśnienie krwi, leki hormonalne, leki przeciwhistaminowe (np. difenhydramina). Również ten stan występuje, gdy: zmniejszona aktywność gruczołów płciowych; naruszenie przepływu krwi przez naczynia i tętnice; nadciśnienie, cukrzyca; może to być nawet uszkodzenie mózgu lub rdzenia kręgowego. O przyczynach organicznych mówi całkowity brak erekcji.

Metody leczenia zależą od przyczyn impotencji. Leki, które leczą impotencję, poprawiają naczynia krwionośne, zwiększają napięcie ciała i zwiększają ciśnienie. W przypadku problemów z rozwojem testosteronu lekarz zaleci pacjentowi terapię hormonalną. Andriol i testosteron należy przyjmować wyłącznie pod nadzorem lekarza endokrynologa. Jeśli pacjent cierpi na impotencję psychogenną, skuteczne mogą być leki uspokajające. Pomyślne rezultaty w zwalczaniu niemożności erekcji można osiągnąć tylko wtedy, gdy uda się znormalizować ogólny stan pacjenta. Porzuć złe nawyki, znormalizuj dietę i ustal nowy rozkład dnia, zadbaj o odpowiedni odpoczynek i jeśli to możliwe unikaj stresujących sytuacji, prowadź regularne życie seksualne.