Leczenie choroby Alzheimera i Parkinsona

Głównym objawem choroby Alzheimera jest demencja polegająca na utracie wiedzy i umiejętności oraz niemożności uczenia się nowych informacji. Jest to choroba neurodegeneracyjna.

Obecnie nie ma jasnego zrozumienia, co powoduje chorobę Alzheimera. Przyczyny leżą w nagromadzeniu splątków neurofibrylarnych w mózgu, ale nadal nie wiadomo, co przyczynia się do pojawienia się tych guzów. Ta niepewność etiologiczna nie pozwala na opracowanie naprawdę skutecznych metod leczenia tej choroby i nie znaleziono jeszcze lekarstwa na chorobę Alzheimera. Obecne leki pozwalają jedynie zmniejszyć zasięg zewnętrznych objawów choroby, ale nie pozwalają zatrzymać lub spowolnić tego procesu.

Pierwsze oznaki choroby Alzheimera pojawiają się u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Ogólnie rzecz biorąc, na początku trudno jest wykryć chorobę, ponieważ za wczesne objawy przypisuje się podeszły wiek, ostry lub przewlekły stres oraz współistniejącą chorobę medyczną.

Zawierają:

Nieadekwatność przyswajania informacji;

Nie rozwijaj nowych umiejętności;

Słabe przechowywanie nowych informacji;

Wahania nastroju;

Przez większość czasu pacjent jest w drażliwym i agresywnym nastroju. Rozpoczyna się upośledzenie poznawcze, które wyraża się w nieumiejętności planowania swoich działań i roztargnieniu.

Powyższy obraz kliniczny jest charakterystyczny dla pierwszego stadium choroby – stanu przeddemencji. Gdy pogorszenie staje się widoczne, staje się oczywiste, że nie chodzi o zmiany psychiki związane z wiekiem, a następnie ujawniono diagnozę choroby Alzheimera. Objawy drugiego etapu są polimorficzne i wpływają na wiele funkcji psychicznych. Utrzymującym się objawem, który objawia się stanem przed demencją, kolejnym krokiem jest:

Apatia;

Utrata zainteresowania światem zewnętrznym;

Bardzo ostra zmiana nastroju;

Trzeci etap to progresja takich objawów jak afazja i apraksja. Objawy choroby Alzheimera w umiarkowanym stadium otępienia: cierpi na pamięć, pacjent nie pamięta ostatnich wydarzeń i traci te z głębokiej przeszłości. Afazja objawia się nie tylko zapominaniem słów, ale także parafazją - zastępowaniem zapomnianego słowa innym, często niepoprawnym. Apraksja obejmuje większość codziennych czynności; pacjent prawie nie jest w stanie sam sobie obsłużyć. Naruszenia sfery emocjonalnej to apatia, negatywizm, objawy somatyczne charakterystyczne dla nietrzymania moczu.

Ostatni etap choroby Alzheimera obejmuje wszystkie objawy poprzednich stadiów, ale w skrajnym stopniu.

W wyniku siedzącego trybu życia choroby somatyczne (odleżyny, zapalenie płuc) rozwijają się wtórnie i mogą prowadzić do śmierci.

Choroba Parkinsona rozwija się z powodu wyczerpania neuronów w podkorze mózgu. Powoduje to niedobór określonych substancji – dopaminy, która odpowiada za płynne i celowe ruchy. Ale dlaczego tak się dzieje, dlaczego niektóre komórki w mózgu, które produkują substancję, są wyczerpane, a medycyna wciąż nie może zidentyfikować. W niektórych przypadkach diagnozuje się, że to zaburzenie jest dziedziczne. Ale choroba występuje u niewielkiej liczby osób. Pozostałe przypadki - sporadyczne, 95% pacjentów nie jest spokrewnionych.

Ubytek komórek w mózgu występuje niezależnie od wieku, płci i stylu życia. Jedyne, co z całą pewnością można powiedzieć – wśród pacjentów najwięcej jest osób starszych.

W pierwszych dwóch etapach (są cztery etapy) oprócz leków pacjenci potrzebują również rehabilitacji psychofizycznej. Im więcej się porusza, tym lepiej myśli. Im więcej myśli, tym lepiej się porusza.

Przyczyny choroby wciąż nie są w pełni poznane, ale udowodniono wpływ niektórych czynników:

Substancje i toksyny;

Genetyczne predyspozycje;

Infekcje wirusowe, które prowadzą do parkinsonizmu po mózgu;

Poważne urazy głowy;

miażdżyca naczyń mózgowych;

Starzenie się;

A objawy to:

Zwiększone napięcie mięśniowe;

Powolny ruch kończyn;

Ból o różnym nasileniu;

Ciamajda;

Drżenie, które zmniejsza się lub znika podczas ruchu;

Niezdolność do kontrolowania ruchu ciała (zmiana chodu, częste upadki);

Różne zmiany w mowie;

Chroniczna depresja;

dysfunkcja pęcherza;

W chorobie Parkinsona leczenie łagodzi objawy, gdyż całkowite pozbycie się choroby nie jest jeszcze możliwe. W początkowej fazie choroby może zapobiec poważnym konsekwencjom. Lekarze dobierają odpowiednie leki dla pacjentów. Każdy ma swoją własną dawkę, którą może przepisać neurolog lub psychiatra. Wszystkie leki przeciwparkinsonowskie mają skutki uboczne i przeciwwskazania.