Leczenie osteoporozy

Osteoporoza jest chorobą objawiającą się rozmiękczeniem kości szkieletowych, zmniejszeniem ich gęstości i zwiększonym prawdopodobieństwem złamań kości w konwencjonalnych sytuacjach. Najbardziej niebezpieczne miejsca to kręgosłup, szyja kości udowej, promień nadgarstka. Ten stan jest tak nieprzewidywalny i poważny, że nawet zwykły atak kaszlu lub uniesienie niewielkiej ciężkości może skończyć się złamaniem. Głównym niebezpieczeństwem jest to, że pacjent nie odczuwa żadnego szczególnego bólu, ale nawet zwykłe kichnięcie może sprawić, że osoba stanie się niepełnosprawna na zawsze.

Początkowe objawy osteoporozy są tak nieznaczne, że większość ludzi nie zwraca na nie uwagi. To największy błąd. Rozważmy te najbardziej rozpowszechnione:

Paznokcie stają się kruche i rozwarstwione, rozwija się paradontoza, utrzymuje się płytka nazębna, ludzie skarżą się na ciągłe zmęczenie, ogólne osłabienie. Skurcze stóp występują zwłaszcza w nocy lub po zażyciu leków moczopędnych. Przedwczesne siwienie włosów; pacjenci zawsze czują bicie serca

Nieznaczny ból w odcinku lędźwiowym i krzyżowym, duże stawy, kolana, kostki, biodra. Znika jednak szybko po odpoczynku. Pojawienie się silnego bólu jest oznaką złamania; to jest powód natychmiastowej wizyty u lekarza

Powstawanie przepukliny międzykręgowej; jego leczenie jest nieskuteczne i nie przynosi ulgi

Między ostrzami zawsze pojawia się uczucie ciężkości

Krzywe kręgosłupa

U osób starszych może obniżyć się wzrost (co widać na ubraniach)

Możliwe deformacje i obrzęki stóp

Ryzyko progresji tej choroby zależy od płci.

U kobiet szanse na rozwój osteoporozy wzrastają w następujących przypadkach:

Wczesny punkt kulminacyjny (przed 44 rokiem życia)

Histerektomia lub usunięcie jajników

Brak miesiączki przez ponad sześć miesięcy z powodu ścisłej diety (głodzenie) lub nadmiernych ćwiczeń

Naukowcy uważają, że ryzyko osteoporozy u mężczyzn jest spowodowane obniżeniem poziomu testosteronu. Ten stan zdrowia może powodować następujące czynniki:

Przyjmowanie glikokortykoidów

Alkoholizm

Palenie

Hipogonadyzm (patologia, w której poziom testosteronu spada poniżej granicy krytycznej)

Ogólne czynniki ryzyka to:

Przedłużony reżim leżący

Porażenie, które jest związane z niską aktywnością neuronów ruchowych rdzenia kręgowego

Przedłużona ekspozycja na zerową grawitację (wyprawa kosmiczna)

Niedobór spożycia wapnia, witaminy C

Resekcja żołądka

Niewłaściwe odżywianie, nadużywanie alkoholu

Terapia przeciwdrgawkowa

Leczenie tyroksyną

Dziedziczność

Niektóre choroby przewlekłe i zaburzenia endokrynologiczne (zapalenie okrężnicy, cukrzyca, sarkoidoza, gruczolak nadnerczy)

Zwykle jest to kombinacja kilku czynników.

Diagnoza opiera się na danych klinicznych. Do określenia stanu pacjenta i stadium choroby lekarze wykorzystują radiografię, densytometrię USG, badania laboratoryjne. Skurcz gęstości kości o 30 procent wskazuje na obecność osteoporozy. Należy zauważyć, że gęstość kości spada wszędzie, ale nie równomiernie, stąd konieczność przeprowadzenia badań w kilku segmentach szkieletu. Uzdrowienie z choroby jest trudne, znacznie lepiej byłoby przeprowadzić jej profilaktykę. Terapię należy rozpocząć dopiero po ustaleniu trafnej diagnozy, a nie dlatego, że ktoś tak poradził. W rzeczywistości od stopnia osteoporozy będzie zależał czas jej leczenia, a następnie możliwość monitorowania jej nasilenia. Do leczenia stosuje się bisfosfoniany, substancje zapobiegające dalszemu łamaniu kości; nie odbudowują kości, a jedynie chronią pozostałą tkankę przed dalszym uszkodzeniem, a im szybciej rozpocznie się leczenie, tym jest skuteczniejsze. Najbardziej zbadanym i bezpiecznym lekiem, jak na razie jest ostalon, jest on stosowany w światowej praktyce od ponad 10 lat; kalcytonina jest skuteczna w ostrym okresie. Odbiór wapnia jest obowiązkowy.

Profilaktyka osteoporozy polega na zdrowym stylu życia, wykorzenieniu złych nawyków i leczeniu chorób przewlekłych.

Rozpoznanie osteoporozy musi być postawione wyłącznie przez wykwalifikowanego specjalistę, biorąc za podstawę wczesne objawy choroby i przeprowadzone badania. On też wyznacza metodę leczenia, ale my sami jesteśmy odpowiedzialni za zapobieganie tej podstępnej przypadłości.