Leczenie przeciwdrgawkowe

Mimowolne skurcze mięśni, które występują w postaci ataków zwanych drgawkami. Zwykle są to objawy różnych chorób i patologii układu nerwowego. W leczeniu takich problemów stosuje się leki przeciwdrgawkowe, które są w stanie nie tylko powstrzymać atak, ale także zapewnić stabilną długotrwałą remisję bez częstych nawrotów.

Leki przeciwdrgawkowe stosuje się w leczeniu napadów o dowolnej etiologii. Ich działanie jest konsekwencją zahamowania transmisji synaptycznej bodźców w wielu częściach ośrodkowego układu nerwowego.

Neuropatia i nerwobóle wpływają na niektóre włókna nerwowe i powodują jasne, bolesne objawy. U pacjentów z neuropatią występuje ograniczona ruchomość kończyn górnych i dolnych, zaburzenia czynności narządów z zapaleniem nerwów i silnym bólem. Często choroba objawia się drgawkami, które występują w postaci okresowych ataków. Mimowolne skurcze mięśni, inaczej „drgawki” są oznaką rozwoju nieprawidłowości układu nerwowego takich jak neuropatia.

W celu zlikwidowania drgawek i zmniejszenia napięcia mięśni stosuje się specjalne leki przeciwdrgawkowe przy neuropatii. Takie leki są w stanie nie tylko powstrzymać atak, ale także zapewnić stabilną, długotrwałą remisję, zmniejszając częstość nawrotów napadów.

Popularne leki:

Wraz z rozwojem neuropatii pacjenci stosują leki przeciwdrgawkowe z grupy Gabapentyny. W leczeniu szeroko stosowane są następujące leki:

1. Neurontyna (Gabapentyna).

2. Tegretol (karbamazepina).

Jeśli pacjenci skarżą się na intensywne ataki, które pojawiają się regularnie po krótkich okresach remisji, muszą stosować silniejszy przeciwdrgawkowy składnik aktywny Lamotrygina. Jest przepisywany w rzadkich przypadkach i tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, ponieważ lek ma wyraźny efekt i powoduje skutki uboczne. Najpopularniejszymi jego rodzajami są Lamictal i Lamictal Dispersible.

Leki przeciwdrgawkowe na padaczkę:

Przyczynami napadów w tym przypadku są zaburzenia normalnych funkcji komórek nerwowych mózgu. Większość leków opracowanych do skojarzonej terapii padaczki ma na celu zmniejszenie pobudliwości w okolicy ogniskowej.

W napadach psychomotorycznych są przepisywane:

1. Dilantin.

2. Lamictal i Lamictal dyspergowalne.

3. Myzolina.

4. Tegretol.

W przypadku małych napadów można zastosować leki stosowane w przypadku napadów dużych i psychomotorycznych.

W padaczce alkoholowej leki przeciwdrgawkowe dobierane w zależności od różnorodności napadów. Najczęściej jest to Dilantin (Phenytoina), która jest również zalecana w przypadku stanu padaczkowego.

Należy zauważyć, że leki te mają bardzo silny wpływ na neurony i receptory w mózgu poprzez hamowanie ich aktywności. Są uzależniające i nagłe zaprzestanie ich przyjmowania jest surowo zabronione. Odnoszą się do wielu leków i substancji steroidowych, które wywołują wiele skutków ubocznych, z których niektóre są dość niebezpieczne i obarczone poważnymi komplikacjami dla zdrowia.

Terapia polega na stosowaniu leków, które zwiększają aktywność mózgu, ale pomagają jedynie w leczeniu objawowym (eliminują drgawki), ale po odstawieniu objawy kliniczne zwykle powracają.

Napady padaczkowe u dzieci, zwłaszcza w pierwszych latach życia, występują 5-6 razy częściej niż u dorosłych w wielu stanach patologicznych: neurotoksyczność infekcyjna, hipertermia, urazy, zaburzenia gospodarki węglowodanowej i mineralnej, odwodnienie, padaczka itp. Tendencja u dzieci na uogólnione reakcje drgawkowe spowodowane niedojrzałością morfologiczną i czynnościową mózgu we wczesnym wieku (niedostateczna aktywność GABA, niestabilność procesów wymiany, niedostateczna mielinizacja tkanki nerwowej, zwiększona przepuszczalność bariery krew-mózg, obrzęk mózgu i inne ). Etap spazmatyczny musi zostać natychmiast naprawiony, w przeciwnym razie istnieje możliwość nieodwracalnego zajęcia OUN.