Leczenie cukrzycy

W dzisiejszych czasach cukrzyca niestety nie jest rzadkością. „Diabetes” jest tłumaczone z greckiego jako „wyciek”, a „cukrzyca” dosłownie oznacza „utratę cukru”. Jest to kluczowa cecha dolegliwości wzrost glukozy w organizmie i wydalanie jej z moczem.

Glukoza jest kluczowym źródłem energii dla ludzi. Jest także głównym pokarmem dla mózgu i pod wieloma względami wpływa na wiele procesów psychologicznych. Niski poziom glukozy może mieć wpływ na procesy wymagające wysiłku umysłowego (np. samokontrola, podejmowanie trudnych decyzji itp.).

Zdaniem zdecydowanej większości lekarzy, głównym czynnikiem choroby jest predyspozycja genetyczna, ale może ona również nie być dziedziczna. Przyczyną cukrzycy jest niezdolność organizmu do wytworzenia niezbędnej ilości insuliny lub nieodpowiednia jakość insuliny. Podstawowym zadaniem tej substancji chemicznej jest dostarczanie glukozy do komórek. Insulina jest jednak odpowiedzialna nie tylko za opanowanie cukru, ale także za metabolizm tłuszczów i białek, więc chory na cukrzycę prędzej czy później nabiera poważnych zaburzeń metabolicznych.

Lekarze rozróżniają 2 główne rodzaje dolegliwości. Insulinozależna (typ I), dawniej określana jako młodzieńcza i niezależna od insuliny (typ II).

Typ I występuje częściej u osób poniżej 30 roku życia, cierpi na niego średnio 10-15% wszystkich pacjentów. Zdecydowaną większość wszystkich dotkniętych tą dolegliwością stanowią pacjenci z typem II (około 85%). Nadwaga i cukrzyca prawie zawsze idą w parze. Tylko 15% wszystkich diabetyków ma prawidłową wagę, reszta cierpi na otyłość. Typ I to stan, w którym insulina jest całkowicie nieobecna. W takim przypadku pacjenci są zmuszeni, oprócz innych zabiegów, stosować zastrzyki z insuliny. Ta kategoria dolegliwości jest bardziej typowa dla dzieci i młodzieży. Typ II postępuje powoli; oznaki tego są ukryte lub całkowicie nieobecne. Ten stan nie wymaga zastrzyków insuliny. Ten rodzaj choroby jest typowy dla dorosłych i osób starszych.

Sprawdź się pod kątem obecności choroby (lub określ, czy jesteś zagrożony) przed przeprowadzeniem badania krwi. Wystarczy dbać o swoje ciało. Jakie znaki i sygnały powinny Cię ostrzec?

Nadmierne pragnienie, zwiększone oddawanie moczu. Aby pozbyć się nadmiaru glukozy, nerki muszą naprawdę ciężko pracować; w ten sposób chory często chodzi do łazienki, zwłaszcza w nocy. Zwiększone pragnienie wynika z tego, że organizm chce uzupełnić ubytki płynów

Swędząca skóra, przebarwienia, zgrubienia skóry. Ta wada powstaje w wyniku przesuszenia skóry i upośledzenia krążenia. Jednak nawet przy prawidłowym indeksie glukozy u ludzi może być już niewrażliwość na insulinę

Powolne gojenie się ran. Nadmiar cukru niszczy naczynia krwionośne, utrudnia przepływ krwi do miejsca rany i hamuje gojenie

Infekcje grzybicze (w tym uporczywe infekcje pochwy u kobiet). Grzyby i bakterie czują się przytulnie w środowisku bogatym w cukier

Słaby wzrok. Chorzy na cukrzycę mają skłonność do upośledzenia wzroku, uczucia unoszenia się przedmiotów i błysków przed oczami. Wysoki indeks glukozy wpływa na kształt soczewki krystalicznej. Po normalizacji poziomu glukozy objaw ten powinien zniknąć

Drętwienie, pieczenie dłoni i stóp, obrzęk. Cukrzyca może uszkodzić zakończenia nerwowe. Jeśli takie objawy pojawiły się ostatnio, kontrola cukru pozwala się ich pozbyć

Szybka utrata wagi. Na tle cukrzycy może wystąpić nie tylko szybki przyrost masy ciała, ale również jej szybki spadek

Chroniczne zmęczenie. Wiele osób próbuje wytłumaczyć tę ukrytą oznakę cukrzycy dużym obciążeniem pracą, brakiem snu, złą dietą, stresem. W rzeczywistości nadmierne zmęczenie i męczliwość wskazują, że mięśnie i mózg nie otrzymują wystarczającej ilości glukozy

Zwiększony apetyt i apetyt na słodycze. Do prawidłowego funkcjonowania mózg potrzebuje glukozy. Po jedzeniu wzrasta stężenie glukozy we krwi. Ale jeśli wrażliwość na insulinę zostanie naruszona, glukoza nie dostaje się do mózgu i zamienia się w tkankę tłuszczową, co dodatkowo zwiększa niewrażliwość na insulinę. Ale mózg wciąż potrzebuje jedzenia, zwłaszcza słodkiego. Dlatego ludzie jedzą więcej i przybierają na wadze

Otyłość. Osoby z otyłością albo już mają cukrzycę, albo wkrótce ją zachorują, jeśli nie normalizują wagi. Tłuszcz zmniejsza reaktywność komórek na insulinę

Regularnie sprawdzaj poziom cukru, jeśli masz ponad 40 lat, Twoja waga przekracza normę, wśród Twoich bliskich są diabetycy.

Każdy powinien raz w roku sprawdzać poziom cukru. Normalny poziom cukru nie przekracza 5,5 mmol/l.

Życie z cukrzycą ma kilka kluczowych elementów. Musisz przeprowadzać zaplanowaną codzienną kontrolę poziomu cukru za pomocą urządzenia pomiarowego (glukometr). Wyniki pomiarów należy regularnie odnotowywać w dzienniczku cukrzycowym, który daje wiedzę o tym, jak organizm reaguje na określone zdarzenia, co dzieje się po wstrzyknięciu większej lub mniejszej dawki insuliny lub zmianie dawki tabletek hipoglikemizujących. Te dane są naprawdę ważne dla świadczeniodawcy; pomaga wyciągnąć wnioski na temat poprawności wybranej insulinoterapii. Bardzo ważne są okresowe wizyty u endokrynologa.

Podstawowym celem leczenia jest osiągnięcie maksymalnej kompensacji nieprawidłowego metabolizmu, głównie węglowodanów. Wskaźnikiem pozytywnej progresji jest normalizacja poziomu cukru we krwi do parametrów zbliżonych do normalnych. Biorąc pod uwagę oryginalność schorzenia u każdego osobnika właściwe leczenie może przepisać tylko lekarz.