Leczenie diuretykami

Diuretyki to produkty farmakologiczne o zróżnicowanej konsystencji, które pomagają zwiększyć wydalanie moczu i zmniejszyć zawartość płynów w organizmie.

Diuretyki są bardzo popularne wśród ludzi jako sposób na walkę z wieloma problemami zdrowotnymi. Obniżają podwyższone ciśnienie krwi, łagodzą obrzęki, wydalają toksyny i wspomagają odchudzanie. Nic dziwnego, że tradycję ich stosowania liczy się od wieków, oczywiście jeśli chodzi o naturalne diuretyki, a nie ich współczesne syntetyczne odpowiedniki. Jest to jedna z ostatnich grup leków farmaceutycznych, ale ma niezwykle poważny wpływ na radzenie sobie z dolegliwościami nerkowymi i sercowo-naczyniowymi.

Niemniej jednak, zakres diuretyków nie ogranicza się do patologii nerek i serca. Raczej trudno wymienić jedną dziedzinę medycyny, w której nie są one potrzebne, niż wymienić te, w których są one niezbędne. Ich zapotrzebowanie jest determinowane ogromnym potencjałem w regulacji metabolizmu soli, wody i elektrolitów, jednym z podstawowych wskaźników naszego życia jako całości. Jednak głównymi konsumentami są nadal kardiologia i urologia z nefrologią.

Należy pamiętać, że tylko laboratoryjna diagnostyka przeprowadzona przez specjalistę może ustalić przyczynę zatrzymywania płynów w tkankach. Dopiero na podstawie diagnozy, czy chodzi o zaburzenia hormonalne, dysfunkcję nerek, wysokie ciśnienie krwi czy zwiększoną przepuszczalność naczyń, można wybrać leki moczopędne.

Te produkty farmakologiczne można podzielić na kategorie ze względu na:

Kontekst chemiczny

Scena akcji

Zasada działania

Wymuś tempo pojawiania się efektów

Czas trwania ekspozycji

Negatywne przejawy

Na podstawie farmakodynamiki wszystkie nowoczesne diuretyki dzielą się na 3 grupy:

Oszczędzanie potasu

Pochodne saluretyków

Osmotyczny

Działanie diuretyków może nie objawiać się od razu, czasami wymaga czasu. To zależy od leku, który używasz. Lekarze rozróżniają diuretyki szybkie (wyrażają się w 30-40 minut po spożyciu), średnie (2-4 godziny) i wolne (2-4 dni). Ze względu na trwałość: krótki (5-8 godzin), średni czas działania (8-15 godzin), przedłużone działanie (kilka dni).

Leki moczopędne oszczędzające potas

Przy stosowaniu diuretyków chory może spotkać się ze znacznym pozbawieniem elektrolitów wraz z sikami. Kluczowa jest kwestia pozbawienia i uzupełnienia potasu, gdyż obniżenie jego wskaźników powoduje poważne naruszenie wszystkich mięśni organizmu, w tym serca. Pozbawienie dużych ilości potasu może skutkować niewydolnością serca, a nawet zgonem. Tym samym wynalezienie leków moczopędnych oszczędzających potas było wyjątkowo dużą sprawą. Stosowanie innych leków moczopędnych wymaga stałej klinicznej kontroli elektrolitów we krwi (co najmniej 2 razy w tygodniu) oraz przepisywania kompensatorów potasu. Często jest to możliwe wyłącznie w placówkach medycznych. Leki moczopędne oszczędzające potas umożliwiają długotrwałą ambulatoryjną terapię moczopędną. Reprezentują środki o słabym działaniu farmakologicznym. Taki efekt jest przydatny przy długotrwałym leczeniu przewlekłych dolegliwości w domu.

Saluretyki

Tam leki działają na całej wznoszącej części pętli Henlego, hamują aktywność transportu jonów chlorkowych i wzmagają eliminację sodu, potasu i innych pierwiastków.

Diuretyki osmotyczne

 Zawierają mannitol i mocznik. Działanie moczopędne pojawia się prawie natychmiast (w ciągu 10-15 minut); czas trwania — 4 do 6 godzin. Preparaty te przeznaczone są do podawania dożylnego.

Istnieją również inne leki moczopędne, nienależące do żadnej z tych trzech grup, ale o znacznym działaniu moczopędnym: chlorek amonu, glukoza, glikozydy nasercowe, albumina, dekstran, a także duża grupa roślin leczniczych.